vay arkadas, 6 sene olmus!

ne mi hatirliyorum? ne hatirlamiyorum ki?




bana hala en ilginc geleni; ameliyathaneye yürürken kafama dank etmis olmasiydi artik geri dönüsün olmadiginin. sanki o güzel nisan gecesinden beri bir dönüs varmis gibi. ya da aykut'un dedigi gibi "20 yillik deal baglanmisti" artik; no way out.
sonra ameliyathanenin ne kadar da soguk bir yer oldugunu hatirliyorum. "sebnem üsümese bari" diye düsünmüstüm.
masanin basina oturup, kamerayi birilerine verdikten sonra el ele tutusup saniye saniye anne-baba olusumuzu hatirliyorum.
"acimayacak di mi?" diye sorarken, asagidaki parcanin caldigini ve doktorun oglumuzu havaya kaldirdigini hatirliyorum.
agladigimi hatirliyorum. o kadar korumasiz ve korkmustu ki, ben ona o kadar yardim edemiyordum ki, aglayarak kendi icimde dilemistim özrümü yasayacagi üzüntüleri düsünerek. hastalikli miyim neyim?
bir de catik kaslarini hatirliyorum danamin. kapali gözlerinin cizgisi burnunun üstünden devam edip "ulan uyuyan adama bu yapilir mi?" der gibi sinirli bir imaj ciziyordu güleryüzlü ogluma.

vay be danam; ne iyi oldu da geldin aramiza. bak bu yazinin fikirbabasi annen neler diyo:

6 sene once, yarin doguma gitmek icin uyanacagim. Doktorum 2 ocak olsun deyince, normal dogum icin hala bi umut tasiyan ben 5 ocaka cektim tarihi. ama nafile, oolum buda pozisyonunda oturmus gayet rahat bi sekilede beklemekteydi hala, hastanede sabah yaptirdigim son ultrasonda da. Acaba biraksak ne zaman dogacakti hic bilemiycem. İnsan mutlu olunca belki verdigi isikla herseyi olumlu goruyo. Hatirliyorum cok huzurluydum. Dogum yapacagim hastaneyi sevmistim, odayi onceden ayarlamistim. Hastane sakindi, temiz ve duzenliydi sanki herkes saglikliydi iyiydi. Tum hemsireler guleryuzluydu. Doktorumu seviyodum, mor ve otesini dinleriz demisti dogum yaparken. Hersey bi isik hanesi icinde yumusak yumusak ilerliyordu, firat yanimdaydi elimi tutuyordu.Anestezimi yapan kadinin adi sahildi, cok hosuma gitmisti ismi sesi. Sonra hersey cok cabuk oldu, efe geldi koynuma kondu ve ben anne oldum. Ona bostancida hamile kaldim, hastaneden ilk bes ayini gecirecegimiz soyak yenisehire gittik sonra kozyatagina tasindik. Son 2 senedir baseldeyiz. Cocuk doktorumun soyledigi ve benim de yasayarak gordugum annne baba yanindaysa aile olarak birlikteyseniz, yer degistirmek ulke degistirmek cocuk icin o kadar da onemli deil. Efe'nin mutlu neseli konuskan enerjik yasamayi seven bi cocuk olmasi benim en buyuk annelik hediyem. Canimin ici, beyaz kuzum guzel yaslara...


"aaaa benim dogdugum sarkiii" demiyor musun sanki hatirlar gibi....
http://www.youtube.com/watch?v=3Tt65SdtKeQ&ob=av2e